ارتباط بین سبک های رهبری مدیران گروه های آموزشی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی

چکیده مقدمه: رهبری به عنوان یکی از وظایف مهم مدیر، علم و هنر نفوذ در افراد به منظور دستیابی به اهداف می باشد. سبک رهبری یا مدیریت تعیین کننده جو، فرهنگ و راهبردهای حاکم بر سازمان است. مدیران با استفاده از سبک رهبری می توانند رضایت شغلی و تعهد سازمانی کارکنان و بهره وری سازمان خود را افزایش دهند. هدف: این پژوهش با هدف تعیین رابطه سبک رهبری مدیران گروه های آموزشی بر رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان صورت گرفت. روش کار: این پژوهش توصیفی – مقطعی بر روی 150 نفر از اعضای هیات علمی رسمی و پیمانی تمام وقت دانشگاه در سال 1390 انجام گرفت. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید. پرسشنامه شامل سه بخش مشخصات فردی، سبک رهبری مدیران گروه های آموزشی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه بود. داده های پژوهش بصورت توزیع فراوانی، ماتریس همبستگی، آنالیز واریانس دو طرفه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که رضایت شغلی اعضای هیات علمی در حد متوسط (با میانگین و انحراف معیار 41/27±46/219 کل رضایت شغلی و 77/17±14/118 کل سبک رهبری) بوده و رابطه مستقیم و معنی داری بین سبک رهبری مدیران گروه های آموزشی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه وجود دارد(01/0 p< ). همچنین بین سبک ساختارمند ( وظیفه مدار) مدیران گروه های آموزشی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد(01/0 p< ). بر اساس نتایج، میانگین سبک رهبری در مردان 27/18±20/115 و در زنان 01/17±78/120 بدست آمد که اختلاف معنی داری بین جنسیت به لحاظ سبک رهبری وجود نداشت(055/0=p). اختلاف معنی دار مثبتی بین جنسیت و رضایت شغلی (مردان 94/24 ±79/214 و زنان 98/28 ±66/223) وجود داشت ( 048/0=p). نتیجه گیری: با توجه به رابطه مستقیم و معنی داری که بین سبک رهبری ساختارمند مدیران گروه های آموزشی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه وجود دارد، برای پویایی سیستم مدیریتی در گروه ها لازم است تصمیم گیری ها در سطوح مختلف مدیریتی بر اساس رسالت ها، اهداف و ماموریت دانشگاه و با مشارکت فعال اعضای هیات علمی صورت گیرد تا رضایت شغلی آنان افزایش یا فته و زمینه مناسب جهت تغییر، ابداع و نوآوری و خلاقیت بوجود آید.